Dat wat we al weten beperkt ons.

“Maar ik leer niks nieuws. Alles dat ik in de oefeningen doe levert op wat ik al weet!” De frustratie druipt er vanaf.

De interne licht technicus vinden in jezelf

Ik bedenk me dat de kunst van het leerproces zit in de spotjes. Als we naar onszelf als geheel kijken, een stuk uitzoomen, dan lijkt er niks bijzonders te zien. Pas als we inzoomen, het licht schijnen op één onderdeel, of de samenhang ertussen dan gaan dingen opvallen. Dan kan je iets nieuws leren over jezelf, als je goed kijkt. Of over het werk dat bij je past.

Vervolgens is het de kunst om te bedenken of dat nog het deel is dat je zou willen belichten? Stel, ik licht een ander deel uit, welke nieuwe opties verschijnen er dan? Voelt dat prettig of juist energie slurpend? Bijvoorbeeld je wordt vaak gezien als hard en afstandelijk maar mist verbinding. Wat gebeurt er als je elke dag een klein beetje meer van je zachtheid inzet – hoe diep verborgen ook.

Dat geldt ook voor het kijken onze omgeving, de context, waarin je werkt. Als we die als een microbioloog nieuwsgierig gaan bekijken onder de spotlights dan doen we vaak nieuwe ontdekkingen op over je baan. Een deel dat ineens opvalt op een prettige manier of juist niet. En wat wil je dààr dan mee? Bijvoorbeeld in een vergadering valt ineens op dat er nooit een vraag wordt gesteld of wordt afgesloten met een herhaling van de afgesproken acties. Is het dan raar dat er ruis ontstaat op de lijnen?

De antwoorden komen met perspectiefwissel

Dit lichtproces is bij persoonlijke ontwikkeling en bij loopbaan coaching eigenlijk hetzelfde. De antwoorden komen met de perspectief wissel en de bijbehorende keuzes qua baan.

 “Het zijn de kleine dingen die het doen” – Saskia en Serge

Waar verlang jij naar en welk deel van jezelf heb jij daarvoor meer uit te lichten? Denk aan kennis, ervaring, gedrag, gedachtes, houding, persoonlijkheidskenmerken, waarden. En wat heb je dan aan nieuwe opties door vanuit dat deel te gaan kijken? Wat is het lonkend perspectief, stel dat dat lukt? Zo ben ik mijn nieuwsgierige, structurerende kwaliteit en zachte karakter meer ruimte gaan geven door te gaan werken als coach. Iets dat ik nooit vanuit ratio had kunnen zien als carrièrepad zonder de spotjes te verhangen. Een keuze waarmee ik mijn werkplezier met een factor 2 (3 misschien) heb vergroot. Misschien wil jij meer gaan doen met je creatieve talent of je ervaring met programmeren?

En de omgeving? Daar geldt het net zo goed. Stel je vergroot een onderdeel in je omgeving uit door andere keuzes te maken. Bijvoorbeeld door minder vergaderingen bij te gaan wonen, door vaker thuis te werken door te kiezen voor een purpose gedreven organisatie. Waar zou dan ruimte ontstaan? Wat zou je dan nog meer kunnen doen?

Dat wat we al weten beperkt ons. Het beperkt de persoon die deze uitspraak deed, Vasthouden aan alle bestaande randvoorwaarden ook. Dan krijgen we wat we altijd kregen, iets dat ons niet optimaal vervult (tenzij je al bent waar je wezen wilt natuurlijk). Een keurig zesje in plaats van een dikke 8.

Met de beslissing over wat we anders zouden willen komt de ruimte om meer opties te zien.

Ik wens je veel kijkplezier. Maar wel zelf de spotjes ophangen! Ik ondersteun je erbij. En wie weet is dit artikel over IKIGAI interessant voor je. Of kijk naar mijn basis loopbaan coachingstraject. Daar maak ik met alle plezier een maatwerk traject van.